قير
از ويكي‌پديا، دانشنامهٔ آزاد
براي ديگر كاربردها، قير (ابهام‌زدايي) را ببينيد.
قير طبيعي به دست آمده از درياي مرده
بشكه‌هاي قير در بندري در استراليا در سال ۱۹۳۸
قير ماده‌اي است سياه رنگ و خميري شكل كه در عايقكاري رطوبت و ساخت آسفالت كاربرد دارد. قير انواع گوناگوني دارد كه هر يك از انواع آن، داراي كاربرد خاصي است. قير از مشتقات نفت است و اغلب در پالايشگاه نفت توليد مي‌شود.
محتويات
۱ تعريف
۲ انواع قير
۳ قير نفتي و قير طبيعي
۴ قير دميده
۵ قير مخلوط يا محلول
۶ قير ترينيداد
۷ قيرابه
۸ كاربرد
۹ مشخصات قير
۱۰ آزمايش‌هاي تعيين خصوصيات قير
۱۱ جستارهاي وابسته
۱۲ منابع
تعريف
قير ماده‌اي هيدروكربني است به رنگ سياه تا قهوه‌اي تيره كه در سولفيد كربن و تتراكلريد كربن[۱] كاملاً حل مي‌شود. قير در دماي محيط، جامد است. اما با افزايش دما، به حالت خميري درمي‌آيد و پس از آن مايع مي‌شود. كاربرد مهم قير به علت وجود دو خاصيت مهم اين ماده است؛
نفوذناپذيري در برابر آب؛
چسبندگي[۲]
انواع قير
قير استخراج شده از نفت يا سنگ‌هاي معدني مخصوص، قير خالص نام دارد كه با توجه به منشاء تشكيل، طبقه‌بندي مي‌شود. قيرهاي خالص همچنين براي اينكه خواص مورد نظر براي كاربردهاي مختلف را پيدا كنند، تحت فرايندهاي ديگر قرار مي‌گيرند و انواع مختلف قير را (ازجمله قير دميده، قير محلول، قير امولسيون، قير پليمري و...) را تشكيل مي‌دهند.
قير نفتي و قير طبيعي
قير معمولاً از تقطير نفت خام به دست مي‌آيد. چنين قيري قير نفتي يا قير تقطيري ناميده مي‌شود.[۳] قير نفتي محصول دو مرحله تقطير نفت خام در برج تقطير است. در مرحله نخست تقطير، مواد سبك مانند بنزين و پروپان از نفت خام جدا مي‌شوند. اين فرايند در فشاري نزديك به يك اتمسفر (واحد) انجام مي‌شود. در مرحله دوم نيز تركيبات سنگين مانند گازوئيل و نفت سفيد خارج مي‌شوند. اين فرايند در فشاري نزديك به خلاء صورت مي‌پذيرد. در نهايت مخلوطي از ذرات جامد بسيار ريز به نام آسفالتن باقي مي‌ماند كه در ماده سيال گريس‌مانندي به نام مالتن غوطه‌ور است.[۴]
اما برخي از انواع قير در طبيعت و در اثر تبديل تدريجي نفت خام و تبخير مواد فرار آن در اثر گذشت سال‌هاي بسيار زياد به دست مي‌آيد. چنين قيري، قير طبيعي ناميده مي‌شود[۳] و دوام آن بيشتر از قيرهاي نفتي است.[۵] چنين قيري ممكن است به‌صورت خالص در طبيعت وجود داشته باشد (قير درياچه‌اي) مانند درياچه قير بهبهان ايران و درياچه قير تيرينيداد آمريكا،[۱] يا از معادن استخراج شود (قير معدني).[۵] قير طبيعي با نام يواينتايت (Uintaite) نيز شناخته مي‌شود.[نيازمند منبع]
قير دميده
قير دميده از دميدن هواي داغ به قير خالص در مرحله آخر عمل تصفيه به دست مي‌آيد. در اين فرايند، هواي داغ با دماي ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه سانتي‌گراد توسط لوله‌هاي سوراخ‌دار به محفظه حاوي قير دميده مي‌شود. در اثر انجام اين فرايند، اتم‌هاي هيدروژن موجود در مولكول‌هاي هيدروكربورهاي قير، با اكسيژن هوا تركيب مي‌شود و با تشكيل آب، عمل بسپارش اتفاق مي‌افتد.[۲] قير دميده نسبت به قير خالص داراي درجه نفوذ كمتري است، درجه نرمي بيشتري دارد و حساسيت كم تري نسبت به تغييرات دما دارد. اين نوع قير بيشتر در ساختن ورق‌هاي پوشش بام، باتري اتومبيل و اندودكاري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.[۲] علامت اختصاري قير دميده R مي‌باشد. مثلاً قير۸۰/۲۵ R به معناي قير دميده با درجه نرمي ۸۰ و درجه نفوذ ۲۵ مي‌باشد.[۱]
قير
از ويكي‌پديا، دانشنامهٔ آزاد
براي ديگر كاربردها، قير (ابهام‌زدايي) را ببينيد.
قير طبيعي به دست آمده از درياي مرده
بشكه‌هاي قير در بندري در استراليا در سال ۱۹۳۸
قير ماده‌اي است سياه رنگ و خميري شكل كه در عايقكاري رطوبت و ساخت آسفالت كاربرد دارد. قير انواع گوناگوني دارد كه هر يك از انواع آن، داراي كاربرد خاصي است. قير از مشتقات نفت است و اغلب در پالايشگاه نفت توليد مي‌شود.
محتويات
۱ تعريف
۲ انواع قير
۳ قير نفتي و قير طبيعي
۴ قير دميده
۵ قير مخلوط يا محلول
۶ قير ترينيداد
۷ قيرابه
۸ كاربرد
۹ مشخصات قير
۱۰ آزمايش‌هاي تعيين خصوصيات قير
۱۱ جستارهاي وابسته
۱۲ منابع
تعريف
قير ماده‌اي هيدروكربني است به رنگ سياه تا قهوه‌اي تيره كه در سولفيد كربن و تتراكلريد كربن[۱] كاملاً حل مي‌شود. قير در دماي محيط، جامد است. اما با افزايش دما، به حالت خميري درمي‌آيد و پس از آن مايع مي‌شود. كاربرد مهم قير به علت وجود دو خاصيت مهم اين ماده است؛
نفوذناپذيري در برابر آب؛
چسبندگي[۲]
انواع قير
قير استخراج شده از نفت يا سنگ‌هاي معدني مخصوص، قير خالص نام دارد كه با توجه به منشاء تشكيل، طبقه‌بندي مي‌شود. قيرهاي خالص همچنين براي اينكه خواص مورد نظر براي كاربردهاي مختلف را پيدا كنند، تحت فرايندهاي ديگر قرار مي‌گيرند و انواع مختلف قير را (ازجمله قير دميده، قير محلول، قير امولسيون، قير پليمري و...) را تشكيل مي‌دهند.
قير نفتي و قير طبيعي
قير معمولاً از تقطير نفت خام به دست مي‌آيد. چنين قيري قير نفتي يا قير تقطيري ناميده مي‌شود.[۳] قير نفتي محصول دو مرحله تقطير نفت خام در برج تقطير است. در مرحله نخست تقطير، مواد سبك مانند بنزين و پروپان از نفت خام جدا مي‌شوند. اين فرايند در فشاري نزديك به يك اتمسفر (واحد) انجام مي‌شود. در مرحله دوم نيز تركيبات سنگين مانند گازوئيل و نفت سفيد خارج مي‌شوند. اين فرايند در فشاري نزديك به خلاء صورت مي‌پذيرد. در نهايت مخلوطي از ذرات جامد بسيار ريز به نام آسفالتن باقي مي‌ماند كه در ماده سيال گريس‌مانندي به نام مالتن غوطه‌ور است.[۴]
اما برخي از انواع قير در طبيعت و در اثر تبديل تدريجي نفت خام و تبخير مواد فرار آن در اثر گذشت سال‌هاي بسيار زياد به دست مي‌آيد. چنين قيري، قير طبيعي ناميده مي‌شود[۳] و دوام آن بيشتر از قيرهاي نفتي است.[۵] چنين قيري ممكن است به‌صورت خالص در طبيعت وجود داشته باشد (قير درياچه‌اي) مانند درياچه قير بهبهان ايران و درياچه قير تيرينيداد آمريكا،[۱] يا از معادن استخراج شود (قير معدني).[۵] قير طبيعي با نام يواينتايت (Uintaite) نيز شناخته مي‌شود.[نيازمند منبع]
قير دميده
قير دميده از دميدن هواي داغ به قير خالص در مرحله آخر عمل تصفيه به دست مي‌آيد. در اين فرايند، هواي داغ با دماي ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه سانتي‌گراد توسط لوله‌هاي سوراخ‌دار به محفظه حاوي قير دميده مي‌شود. در اثر انجام اين فرايند، اتم‌هاي هيدروژن موجود در مولكول‌هاي هيدروكربورهاي قير، با اكسيژن هوا تركيب مي‌شود و با تشكيل آب، عمل بسپارش اتفاق مي‌افتد.[۲] قير دميده نسبت به قير خالص داراي درجه نفوذ كمتري است، درجه نرمي بيشتري دارد و حساسيت كم تري نسبت به تغييرات دما دارد. اين نوع قير بيشتر در ساختن ورق‌هاي پوشش بام، باتري اتومبيل و اندودكاري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.[۲] علامت اختصاري قير دميده R مي‌باشد. مثلاً قير۸۰/۲۵ R به معناي قير دميده با درجه نرمي ۸۰ و درجه نفوذ ۲۵ مي‌باشد.[۱]
بنايي